پیوند عضو آخرین راه برای ادامه زندگی بسیاری از افراد جامعه میباشد. در واقع پیوند عضو به عنوان درمان انتخابی برای بیمارانی که در مرحله آخر اختلال عضوی میباشند در نظر گرفته میشود. این درمان شامل جایگزینی یک عضو بیمار با عضو سالم که از یک عضو سازگار انتخاب شده است، میباشد. این فرایند دریافت کننده های عضو را قادر میسازد تا کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند، ناتوانی خود را محدود سازند و سالهای بیشتری را به زندگی ادامه دهند. در حالی که دیدگاههای اهدای عضو در حال حاضر مثبت است و تعداد اهدا کنندگان رو به افزایش است اما یک شکاف بزرگ بین تعداد اهدا کنندگان نسبت به کسانی که در انتظار اهدای اعضای بدن هستند در سطح جهانی وجود دارد. این مساله در حالیست که با برنامه ریزی و بسترسازی، اهداء کنندگان فوت شده می توانند این شکاف را تا حدود زیادی کم کنند و برای همین اهداء کنندگان فوت شده یکی از کانونهای اصلی توجه سیاستگذاران نظام سلامت می باشد.
با توجه به بالا بودن علل مرگ مغزی در ایران که در آن افراد فوت شده می توانند اهداء کننده بالقوه عضو باشند، لازم است که موانع این اهداء شناسایی شده و مداخلات مرتبط با هر یک از این مداخلات بررسی گردد و از آنجا که تجربه اهداء عضو تجربه ای جهانی است شناسایی تجربیات سایر کشورها در این مساله نقش بسزایی دارد.
اهداف پژوهش:
- بررسی عوامل، موانع و چالش های شناسایی شده در فرایند اهدا عضو و طبقه بندی عوامل بر مبنای گروه های هدف مختلف در فرایند اهدا عضو
- استخراج مداخلات مختلف به تفکیک گروه های هدف مختلف در فرایند اهدا عضو
- ارائه راهکارهای مناسب به منظور ارائه مداخلات هدفمند به منظور بهبود فرآیند اهدای عضو در ایران